z którym Nowy Rok witaliśmy
odszedł jak odchodzi człowiek
gdyż minęły jego dni
niebo łzę spuściło
niczym ludzkie oczy
słońce uśmiech wniosło
wiatr przyjazny
pośród smutku i radości
wczesną wiosną zapachniało
ziemia prymulki wypuściła
uśmiechnięte stokrotki
zieleń traw przyozdobiły
tez pan tulipan się przebudził
leszczyna przy nadziei rozkwita
rzewnością pierwszy klucz
dzikich kaczek rozśpiewany nadleciał
jeszcze tylko noce chłodne
lecz urocze w blasku księżyca
co rozjaśnia ciemne chmury
czekając złocistych zórz
rozlanych świtaniem
jak natura się odradza
zaistne dla naszej radości
doświadczamy krynicy miłości
niczym Bożego Narodzenia
będąc bliżej wiosny...
