urodzajna, urodziwa
jak promyk słońca
na błękicie nieba
jest rosą, winem
upalnym latem
dla mężczyzny
najpiękniejszym kwiatem
od lat poetów jest natchnieniem
malarzy obrazem radości
i cudem namiętności dla rzeźbiarzy
w każdym dotyku bez ujemnych cech
jest źródłem klarownej wody
od której spojrzenia się nie odwróci
wchłaniając jej zapach ciała
do głębszego życiowego pożądania
jej blask jak bogactwo świata
nabiera zauroczenie upojności
gdzie często zawodzi egoizm
że ziemi się nienawidzi kobiety
za rany zadane kłamstwem życia
i choć jako cudowny kwiat miłości
nie jedna gorsza niż na polu chwast
złamanego grosza jest nie warta
a co dopiero by ofiarować jej kwiat ...
