i udaje, że nie jest świadomy łaski,
która przynosi naszym sercom ukojenie.
On jest Bogiem osób pokornych i cichych.
Nie szanuje przechwałek i dziwacznych słów,
ani nie przejmuje się tym, gdy dumni są ośmieszani.
Bóg Syn znajduje się tam, gdzie ziemia spotyka niebo,
jest zaznajomiony z smutkiem tego świata
oraz śpiewem cherubinów,
dlatego mógł połączyć swoje ciało z chlebem
i w ciszy znieść gniew swoich wrogów.
Bóg Duch jest ukryty w naszym sercu w cieniu, ale zabłyśnie w blasku łaski,
gdy otworzymy okna naszych dobrych uczynków,
które są zasłonięte ludzką słabością.
Człowiek jest zwojem,
na którym artysta namalował obraz jego majestatu.
Rozwiń ten zwój, a zobaczysz świętego.
Zwiń go - ujrzysz zabrudzone płótno.
