rześki wiaterek liście owiewa
pająki siecią krzewy oplątują
babie lato udają koronkowe serwety
pod bajkowym niebem
cichy wieczór ciepły
pod latarnią ciemno
na oszczędność energii?
lub świadomy napad
albo stoi dla ozdoby
by dalej w ciemności
iść w przytuleniu
serca przy sercu
względem aury,jesień już mamy
żołędzie, kasztany, owoc ostatni
w świergocie ptaków powietrze napełnione
do radości życia co szybko mija
ze starym zwyczajem
jak jest krok do życia
w chwilowym rozkicie
tak krok do śmierci
w życiu gdy mamy dobrych aniołów
tak mamy serca pełne miłości
które przechodzą przez serca
nikczemne ,serca zdradzieckie
serca łgarsko-barbarzyńskie
więc spojrzmy na siebie
jak głową potrząsamy
rękoma wywijamy nogami
niczym drzewa liściami
i ich gałęzie
co z wiatrem odpadają
ze swojej suchości
reprezentowania siebie ...
