Muzyka... Jest niepojętym pięknem... Jest poezją spisaną na pięciolinii... Jest nieprzebranym źródłem doznań i wrażeń. To ona tak doskonale potrafi jednocześnie wywołać radosne podniecenie, generując w ludzkich dzieciach niespożytą, spontaniczną energię... To ona również nieprzewidywalna i zmienna jak kobieta w jednej chwili zmienia nasze oblicze przebierając je w maskę smutku, nostalgii, wyciskając łzy. Jest niczym cudowne zjawisko, które Pan dał swym dziatkom, by radowały się ich kruche serca, by po plecach czasem przebiegł niespodziany dreszcz, tak przecież żenujący a jednak tak rozkoszny. Te nieoczekiwane- zaskakujące dźwięki, harmonia, tercja, brzmienie, które roztkliwia duszę... To wszystko sprawia, że niczym samotny żeglarz, narażony na zdradzieckie ataki miernoty i chłamu, targany bezlitosnymi wichrami tandety, przemierzasz Ocean Muzyczny w poszukiwaniu ...pereł. Uważaj jednak na sterczące, obmierzłe i kościste grzbiety skał Twórczości Masowego Rażenia, które tylko czekają na okazję by na drzazgi roztrzaskać Twój ulotny stateczek. Poezja ... jest muzyką utkaną ze słów, emocji, sposobu widzenia świata. Liryka, liryka- tkliwa dynamika... jak śpiewał wieszcz... Nic tak jak poezja, muzyka, sztuka... nie pozwala na tak bezwstydne a jednocześnie subtelne, obnażenie własnej duszy. Dzięki nim, ludzkość pozostawia po sobie świadectwo, że "człowiek-to brzmi dumnie" i że ludzka dusza, serce jest pięknem jednak... Gdyby nie one, świat byłby okrutniejszy.