i przeznaczenie
uschniętą przeszłość
rzucam na wiatr
zawsze jest w życiu
coś do wygrania
nie wróci szczęścia
szum morskich fal
jest tyle łez
wciąż do otarcia
tyle nieszczęsnych
dusz zagubionych
dla tylu dłoni
potrzeba wsparcia
serc tyle trzeba
zbudzić uśpionych
po mroźnej zimie
nastaje wiosna
rozsiewa kwiaty
otwiera niebo
promykiem słońca
rozpala serca
i budzi nową
nadzieję Ewo.
