jak kwiat, co każdego roku <br />
wypuszcza nowe pędy,<br />
choć korzenie gniją<br />
od środka.<br />
<br />
Wierzyć, że jest sens,<br />
choć wciąż brakuje sił,<br />
z uporem walczyć<br />
w ostatniej bitwie,<br />
choć wynik przesądzony.<br />
<br />
Wędrować, wędrować<br />
wędrować,<br />
nie bać się samotnego <br />
oddechu na mrozie.<br />
Nie bać się naszych miejsc.<br />
<br />
Zapomnieć o porcie,<br />
do którego mogłem przybić,<br />
gdy sztormy w mym życiu.<br />
I choć podłoga portu śliska,<br />
to moja. Własna.<br />
<br />
Nie wierzyć, nie pamiętać,<br />
nie czuć, nie tęsknić.<br />
Wiele ?<br />
Niewiele.<br />
Głupiec co kocha.
