oczy rozbudziłam w promieniach słonecznych
lazur nieba ozdobił też diamentowy blask Księżyca
dając radość tęsknocie w drodze do wiary
choć samotność doskwiera dawnym wspomnieniom
pamięć nigdy nie umiera co łączyła miłości czas
w słowie boskiego miłosierdzia Duch nasz klęknie
w Domu Ojca chleba nie brakuje nam uciechy
teraz pamięciom wczoraj smutek dzisiaj radość
w sercu ciepło w duszy jasność rodzi nowy czas
w zniczu blask ma dzień niezapomniany
nowe życie zwiastuje ku światlości...
