cienie wierzb

pańcia

Dołączył:2012-02-23 12:15:37

Miasto:niewielkie

Wiek:brak

zobacz profil »

,,,

Średnia ocen: 15

Głosów: 15

Komentarzy: 22

konfiguracja zakończ...

dialog na dwa krzesł...

zdjęcie kobiety z pe...

powierszyła tobie

Do ostatniej kropli

Dla dzieci

Erotyczne (+18)

Miłosne

O przyjaźni

O sobie

O szczęściu

O zwierzętach

O życiu

Mitologia

Tęsknota

Humoreska

Pamięć

Melancholia

Świat

Inne

Mroczne

O śmierci

Egzystencjalne

Katastroficzne

Przemijanie

Wspomnienia

Smutne

Od siebie

O wierze

Natura

Patriotyzm

A A A

wiodą mnie dalej niż donikąd
chociaż nikt nie powie
że to miejsce istnieje
prowadzą cienie przywiązane
do korzeni wierzb

--------------------------------------

kiedy przystaję
szpaler wyświetla portrety
odciśnięte na mojej twarzy
babcia jak kiedyś głaszcze dziecko
wewnątrz mnie i deklamuje wiersze
tata uczy oceniania solidności obuwia
- w takich do ludzi
niekoniecznie z duchem czasu
na obcasach wysokich do nieba

ciotki sprzeczają się o niuanse
rodzinnych świąt i wypaplanych sekretów
a pan jerzy wtrąca z przekąsem
że kobieta to nie człowiek
chwytam rzucone prowokacje
i podaję dalej

-------------------------------------

za kolejnym zakrętem
chwieją się zapomniane imiona i wyryte głosy
obcych przysposobionych do krwiobiegu
dudni - ela pamięta - ela moja wnuczka
i tak z oczu patrzy że nie odrywam
i jeszcze ona pytająca - czemu nie odwiedzasz
nie wie że wiem a nie wiem jak skłamać
- będzie dobrze

-------------------------------------

wiodą mnie dalej niż dokądkolwiek
aż po granice za którymi człowiek
nigdy się nie kończy
a zmierzch trzyma za ręce poranki
między cieniami pokulonych wierzb

Aby dodać komentarz musisz się zalogować.

gizela1

(20:56:17, 14.12.2012)

jakie piękne

pańcia

(20:58:07, 14.12.2012)

to wersja robocza, szkic właśnie urodzony

gizela1

(21:03:46, 14.12.2012)

miałaś bóle porodowe?hi hi hi

pańcia

(21:09:00, 14.12.2012)

hehe, nie, nigdy nie piszę w bólach :) co pewnie powinno oburzać, bo wszak trzeba się pocić i wytężać :)

pańcia

(21:38:08, 14.12.2012) Ostatnia aktualizacja: 22:54:03, 14.12.2012

nie powiedziałaś mi, że miałam orta:)

duch44

(22:57:22, 14.12.2012)

sa jakby dwie warstwy tego utworu do koegzystencji troche jeszcze brakuje brakuje czegos co by je spajało wyrazniej w przekazie moż Elu no tak tylko tu niemniej zamysł i technicznie to dobre nietypowe acz typowe dla Twojego pisania eklektyczne

pańcia

(23:00:25, 14.12.2012)

dzięki Duchu za Twoją sugestię, wskazówkę - świeżutki, jak pisałam, wciąż bardziej szkic - wszystko przemyślę :)

pańcia

(23:07:14, 14.12.2012)

jeszcze raz - Duchu - jedna warstwa winna się kamuflować. być nieoczywistą odkrywa ją tytuł roboczy. zmieniam go.

duch44

(23:21:34, 14.12.2012)

tak ta idaca od tytułu druga byc jakby powiazana bardziej z ta pierwsza wnikac w nia próbujac odkryc wyjasnic przykladem to co w pierwszej wtedy zniknie eklektyzm równiez wyrazony forma puenta powinna odnosic sie do obu wyraznie jak na puente przystało

kaja-maja

(17:56:42, 15.12.2012)

cienie korzeni wierzb/prowadzą mnie do nikąd/ w:)

PCP Go

(08:47:37, 16.12.2012)

początkowo tematyka mnie jakoś niezachęciła, ale puenta mi się podoba. skoro to szkic, to chyba warto go dopracować. pozdr.

pańcia

(10:31:41, 16.12.2012)

Dziękuję Wam za opinie.:) Sporo na gorąco pozmieniałam. Zostaje w tym kształcie. Jeśli będę dalej drążyła, to za jakiś czas - na chłodne już oko. :)

mkc47

(10:44:46, 16.12.2012)

super :)

pańcia

(10:45:37, 16.12.2012)

:) thnx raz jeszcze

pańcia

(13:24:43, 16.12.2012)

nigdy w życiu Ananke - pewien resume rzeczy ściśle powiązanych. Tak zostanie :) ale dzięki za pochylenie

pańcia

(13:43:55, 16.12.2012) Ostatnia aktualizacja: 13:46:44, 16.12.2012

Dzięki Ananke.Konstrukcja jest przemyślana. Wątpliwości mogę mieć w kwestiach formalnych, np. niezręczności słowne, łamanie wersów, etc. Czyli drobiazgi,które mają znaczenie. Zamysł i jego konstrukcja pozostanie bez zmian.:) tak to widzę i zostawiam :) Hmmm... nie lubię wprowadzać autointerpretacji, ale rąbek jej zasadza się na tym, że pamięć, wspomnienia doświadczeń i ludzi układa w sekwencje, które nie dają się rozerwać. Taką całością jesteśmy, z jakich cząstek się składamy :)