STWORZYMY

duch44

(21:53:05, 25.12.2012)

to równiez ciekawe tyle że dla mnie elementy prozy równie dobrze mogłoby nią być egzystencjalizm taki mozna tu porównać nie w sensie doslownym ale zamysłu proze filozoficzna A.De-Saint Exuperiego gdyby tych element ów prozy było wiecej mam problem z klasyfikacja ale czy to takie wazne w końcu przekaz tu gra pierwsze skrzypce jakkolwiek to nazwać pozdrawiam

Smok

(22:54:18, 26.12.2012)

Już przy pierwszym czytaniu zauważyłem, że w swojej wymowie wiersz ten nie grozi skrajnym, czy też radykalnym nietzscheanizmem, a raczej jest wyrazem, także rodem z tamtej filozofii - woli mocy – powiedzmy sobie tutaj: młodzieńczej woli mocy. Nietzsche ogłosił śmierć Boga, przy czym różnie te słowa interpretowano i niejednokrotnie naciągnięto zbyt wiele dla swoich celów. Wizjonerzy, utopiści, stworzymy – w tych wyrażeniach kryje się typowa niezgoda na zastaną codzienność, na objawy praw którymi rządzi się otaczający nas ludzki świat. Niektórzy poeci piszą o miłości, a inni dla przykładu są zbuntowani i tekst Starson widziałbym raczej jako bunt w stylu Artura Rimbaud, poety przeklętego. Wizjonerzy z Twojego wiersza dostrzegają Królestwo przyszłości działające na odmiennych zasadach niż dzisiejsza, zakłamana rzeczywistość. Ciekawie na temat Nietzschego wypowiadał się C. G. Jung, twierdząc że nie chodziło wcale o wyeliminowanie pojęcia Boga lecz gruntowną zmianę w postrzeganiu aspektu boskości w ludzkim życiu. Na własny użytek widzę to tak, że Bóg jest w każdym z nas (podpieram się tu wczesnochrześcijańską gnozą, czy też jako jej kontynuacją katarską herezją z obszarów XI wiecznej Prowansji i Langwedocji). A to jak działamy i czy w naszym działaniu jest miłość (nie chodzi o seks, nie należy tego mylić – to jedno z kłamstw, gdzie miłość zrównano z seksem) zależy od naszych wewnętrznych wyborów. Myślę, że Twoi wizjonerzy głoszą śmierć kłamstwa, na korzyść nowego, lepszego świata, gdzie człowiek w pełni uzewnętrzni swoją naturę, jednocześnie świadomie panując nad chęcią powrotu do atawizmów, prawdopodobnie kanalizując rozpoznane zło, a tu wielka rola poety, który potrafi patrzeć szerzej, ponad ujadaniem powtarzaczy. Pozdrawiam