tyle uczuć
tyle wierszy napisanych
powalone wichrem drzewo
jak wydarta z serca miłość
już owoców nie urodzi
nie zdobędziesz nieba siłą
słowa w niepamięci spłoną
rzekę uczuć skują lody
zżółknie papier
zbledną rymy
uczuciami nocą tkane
pozostaną tylko rany
solą gniewu posypane