Wśród wodospadów i mórz tysiąca
Jest mała chatka z drewna stojąca
Tam mieszka wróżka nadzieją zwana
Czasem do ludzi cicho wzywana.
Nad wodospadem lęku i strachu
W wichurach morza, bałwanach piachu
Nadzieja domek swój mały ma
I zawsze jest i zawsze trwa.
Więc każdy niech w chwili zwątpienia
Nie cofnie się od nadziei do zapomnienia
Bo ona przecież do końca trwa
I zawsze wierna jak Matka twa.
