Lecz o ich przeszłość, nigdy nie pytałem.
Skąd mam wiedzieć czy spotkałem pijaka,
Może to wrak smętnego biedaka.
Żadnego z Nich, naprawdę nie poznałem ,
W pogardzie, z góry na nich spoglądałem.
więc aby stworzyć liryczny ich portret,
na stereotypach będę musiał się oprzeć.
Alkohol jak wiadomo stany pogłębia,
Choć to towarzysz poczciwy! Ach, ta ponętna butelka,
Gdy człowiek wesoły, szczęściem go wypełnia ,
Lecz w chwili trwogi, żalem go przepełnia.
W chwilach zwątpienia, przyjaźń oferuje,
Lecz kto go przygarnie, ten życie swe zmarnuje.
Potrafi zabrać siły, wywołać w nas euforię ,
Z łatwością nas rozjusza, wszczyna w duszy wojnę.
Jest jak serum prawdy, każdy sekret zdradzi,
W nałóg też cię wpędzi, cnota mu nie wadzi.
Choć stan upojenia jest przyjemny i błogi ,
Spluniesz sobie w twarz ,
Gdy po libacji nie będziesz mógł podnieść się z podłogi.
W oczach społeczeństwa uznany za margines,
choć kiedyś miał ambicje, w głowie plan na biznes.
Upadł na sam dół, jaka jest przyczyna?
W wielu przypadkach to od wódki się zaczyna.
Strata bliskiego, pracy, sensu życia,
Zmusza do zmiany, duchowego obmycia.
nasz przyjaciel zamierzał się obmyć… czystą,
wpędził się w wir stanów, aż jego esprit prysnął.
Teraz bez szans na przyszłość, chodzi stale pijany,
potocznie, przez otoczenie, żulem nazywany.
Jego życie pod znakiem zapytania stanęło,
Weźmie się za nie, czy pozwoli by w nicość brnęło?
jako ryzykant, będzie trwać z dnia na dzień,
czy skorzysta z pomocy jaką bliźni daje.
Historia po kraju krążyła głośna choć krótka,
Zima, bezdomni, szałasy… no i wódka.
Zachęcani do domu opieki nie poszli,
twierdzili, iż nie mogą być tam w pełni swobodni.
Ryzykowali swoje życie by dokarmić swój nałóg,
zamiast spać w spokoju woleli pić bez umiaru.
Teraz ukażmy drugie oblicze,
Tu alkohol zmienia czyjeś prywatne życie.
Przykładny obywatel , poukładany,
Schludnie i elegancko ubrany, zadbany.
W pracy, wśród ludzi, zawsze uśmiechnięty,
Do pomocy zawsze jest chętny.
Idealny mąż, ojciec bez skazy,
W oczach społeczeństwa tak jest widziany.
Lecz codziennie, gdy zatrzasnął się drzwi domu…
To co się za nimi kryje, nie jest dane znać nikomu.
Jak Jing i Jang, druga ujawnia się strona,
nad emocjami nie panuje głowa.
Rodzi się złość, rodzi się agresja,
Gdy jest pijany, na rozsądek nie ma miejsca.
Następny dzień- przecież nic się nie stało,
Toksyczny mąż i ojciec, trudno by wszystko grało.
W ówczesnym społeczeństwie, głównie u młodzieży,
Picie alkoholu, wciąż się szybko szerzy.
Zwyczaj ten kultywowany, ludźmi zaczyna rządzić,
Rekordy w piciu piwa codziennie ktoś chce pobić.
Na imprezach zawsze jest obecny. Ba! wręcz nieodzowny,
Mówią, że rozluźniający, rozmowę napędzający.
Historie niegroźnego chłopaka przytoczę,
Który na melanże chadzał co nocne.
Myślą przewodnią ,,Carpe Diem” obrał,
Przyszłością zbytnio się nie przejmował.
Z dnia na dzień chciał stale żyć,
Jakby jutra nie miało być.
Uważany za towarzyskiego,
Zaczął zatracać się w swoim własnym ego,
Planów nie snuł , celów nie miał,
Alkohol jego szarość pogłębiał.
Bez motywacji, chęci rozwoju,
Stał się niewolnikiem butelki alkoholu.
