i morze blaskiem rozpłomienił<br />
odeszłaś swój wypełnić blask<br />
a ja zostałam tu na ziemi<br />
<br />
I jest mi ciebie bardzo brak<br />
smutek się we mnie rozprzestrzenił<br />
ale to chyba jest już tak<br />
gdy się odrywa od korzeni<br />
<br />
Kolejny świt przechodzi w dzień<br />
i tego pewnie nikt nie zmieni<br />
będę pamiętać zawsze cię<br />
dopóki stąpam wśród kamieni<br />
<br />
