i zabrzmiało stali brzemię.
Szyny sypią w drobny mak
i już słychać torów drżenie.
Ekspres uczuć sunie w takt.
W takt miłości, i w swej wenie,
pędzi ślepo, nieskończenie.
Wciąż przed siebie, ku miłości,
ku marzeniom, po spełnienie...
Zarejestruj się aby włączyć się do rozmowy.
