pociągnij za duszki
przyjemnośc niech sprawią
szczęście a w nim cud
nie tylko w słowie
a źródle wody czytej
gdzie rdza czy męty
co w znaczeniu czynu
nie jest liściastą chorobą
jak żelazny taran - ozdobą
a czynem w chwilach grozy
Zaduszki nie są takie
co za nie się ciągną
jak marianetkę
One powietrzem powożą
jak złotą karetą
do Królestwa niebieskiego
są jak instrument wirtuozowski
po nocy życie rankiem dają
jako wielką nagrodę
jak łące niespotykany piękny kwiat
co uśmiech w pomocy niesie
jak znicz duszy światło
wprost od Ziemi do Nieba
i z Nieba do człowieka nadzieję
gdzie ciało oddziela się rozum
pozostając w łączeniu dusz...
