Zauważa te kwiaty na wietrze
Koloru już dziś nie ma powietrze,
A one wielobarwnie niosą się ku wieści,
Przezroczysta kartka papieru znów niezapisana,
Nie zabijaj dziś kolejnych uczuć ma kochana,
Czemu trwoge mam tak mocną, nie zrozumiem, że ty nie chcesz?
Już widzę kolor życia mego,
kwiat, złudna nadzieja pokonanego,
Różowe, żółte, czerwone?
Nie!
Czarne, spalone zanim pozwoliłas im zakwitnąć.
Uczucia to nie zabawa,
bawiłas się mną zbyt długo,
teraz ja będę klaunem!