w Wierze przyjazny
dający Miłość na szczęście
jedynie przy nadziei
człowiek ma horyzont mały
i wciąż powraca w poświadczeniu
swojej nieudolności
niczym Gaja matką jest natury
lecz taka mistyfikacja jej nie przystoi
nie tylko w słowie lecz i pisowni
też nie każdy od brzegu dalej płynie
zwłaszcza kiedy nadzieja nadziei nie przystoi
tak miłość nie zawsze daje promyk słońca
czy co drugi dzień z burzą deszcze
gdzie łzy wylewa się żal jak ból i wstyd
za porodzenie chwastów i potworów życia
kiedy Nadzieja jest Wiarą głeboką
jak Miłość serca i duszy
też w zyciu bardziej 'j'się liczy
niż zmiekszenie co się wie
iż 'i' płytkie jest
i na brzegu nadziei nie jedni się topią
tak z małej Wiary
mie ma się nic
choć się Miłość posiada
też dobrze iż moja Nadzieja
i ja przy Nadzieji
mam Miłośc w Wierze
by przepynać pięcio kilometrowe Jezioro
jak ciebie człowieku od nadzei...
