niczym duch miłości
przy którym lis to pad
przez co wiosną zwiastuje
od samego rana uśmiech
niebywały ma pod Nieba błękitem
widząc Słońce z Księżycem
i przyjazny Wiatr - ciepły wiatr
też aura rozśpiewana ptasim trelem
aż rozkwita piękny róży kwiat
przy którym się cieszą
dzieci i młodzi i starsi
też dziecko radości spojrzenie wznosi
rozkosznie się uśmiechając
by powiedzieć - 'cudowne życie'
choć na piórach i bajdach
i choć drzewa nagością straszą
Wierzba jeszcze się zieleni
jak Brzoza złoci pośród głogu
który swoją biała bombka zachwyca
zwłaszcza kiedy wieczór
pośród szarości widzi Wenus
która to świeci naturalnością swoją
niczym centralna Orbita
na romantyczną noc cudowną
i na niebieskość pięknego dnia...
