zapada głęboko w sercu
ciężki i zimny
ociekasz nim
nie oddychasz czekasz
idziesz przez życie
jest blisko
przystajesz wyczekując
by znowu móc złapać
oddech
autor Ewa Ewka
Zarejestruj się aby włączyć się do rozmowy.
Czy na pewno chcesz usunąć swoje konto?
Usunąć użytkownika z listy znajomych?
Czy usunąć zaznaczone wiadomości z kosza?
Czy chcesz usunąć ten utwór?
Zarejestruj się aby włączyć się do rozmowy.
informacje o użytkowniku
zainteresowania
poezja i małe pisanie.Takie tam codzienne Zycia układanie.....
kilka słów o mnie
Matka babcia, raczej samotna kobieta, ale bardzo szczęśliwa miłością moich dzieći i wnuków i miłością do żyćia. Kiedyś ktoś wyrzucił moje wiersze, opowiadania, myślałam że już nie potrafię pisać .Proszę poczytajcie ... z wykształcenia jestem księgarzem ukończyłam technikum Księgarskie im St. Żeromskiego w Warszawie, trochę na UW na polonistyce ,studia przerwałam , pracowałam w Ośr Wydawniczym , potem była długo, za długo , . działalność własna, i długa przerwa z zawodem ,jakby niedawno wróciłam... także . do książek i do pisania ,dziękuję wszystkim za wsparcie
statystyki utworu
Średnia ocen: 7
Głosów: 7
Komentarzy: 7
Aby dodać komentarz musisz się zalogować.
(16:40:35, 31.07.2017)
Zdrobnienia rzadko kiedy dobrze brzmią w wierszu, rozumiem zamysł ale np wers: ciągniesz nie wiadomo co, jest bardzo niewyszukany, no i nietrafne mi się wydaje porównanie smutku do kukły, smutek nie jest bierny. Pozdr:-)
polityka prywatności | copyright 2024 © poezje.pl
