lecz wiatru nie ma
w koło lica promienne
i serca ognisto czerwone
co uśmiech niosą
gorącego ciepła
aż słoneczko wyszło
z nutką miłości
swoje serce łącząc
z sercem człowieka
dając radość życia
do barwy szczęścia
dzielne takie i ucziwe
miłosierne,wyjątkowe
niczym człowieka uczucie
miłością serca przepełnione
dwudziesty szósty już raz
niosąc pomoc drugiemu
na życia jego radość...