tak u wód rwocych jest wiecznością
na miłości szczęście
ty racz się jego doskonałością
bo w oczy nie każdemu wieje
kto go kocha radośnie z nim tańczy
Niebo z burzowych obłoków klaruje
na radość życia porą każdą
łez nie zostawi - uśmiech
nawet jak już nic nie zostanie
i nas nie będzie jedynie Ziemia
przestrzeń, Niebo i woda
pochnąca jak pola i łąka
Wiatr z obrazu mgły się wyłoni
na swoją wysokość szczytu wznosie
gdzie nie każdy człowiek z ciała
trzeciego Nieba skosztuje Raju...
