brzozy i świerki otulone
światłem
trzeba zmrużyć oczy
przesuwają się drzewa
coraz szybciej
jedziemy
tylko za oknem spokój
niebo oparte na koronach
drzew
pojaśniało
chcę zatopić myśli
w gałęziach i szyszkach
przy końcu drogi rozłożył się
smutek zatarasował
nie mogę trzymać twoich
dłoni
odchodzisz z moim
sercem
przesiane światełko
wymka się
Tereniu
zawsze jesteś w koronach
drzew
Ewa Hulak
Radziej
ukochanej siostrze Tereni zawsze w mojej pamięci