poeci jak dzieci,delikatne ich dusze,
bo czym dla poety jest jego dusza
która jego życiem wciąż porusza?
Poety dusza w ciągłym piekle żyje
i z własnymi myślami się ciągle bije,
i dla kogo ona wciąż tak się trudzi?
Ona robi to dla dobra wszystkich ludzi.
Chce aby szczęśliwi wszyscy tylko byli
i ze zgodą zawsze tylko wspólnie żyli.
Czasem poeci późną nocą się budzą
i choć żonki strasznie im marudzą,
oni w klawiaturę uparcie wciąż stukają,
bo natchnienie akurat do pisania mają.
Wtedy rymy przychodzą im do głowy
i rano wierszyk może być już gotowy.
Wy wierszyki wszystkie te czytacie
i zazwyczaj przyjemność z tego macie,
i nim poetę dopadnie wiek starczy,
poecie do szczęścia to już wystarczy.
Wszyscy przecież dusze ponoć mamy
i w niej swoje wspomnienia skrywamy,
na koniec napisać Wam to jednak muszę
szanujcie poetów i czasami ich czarne dusze!
