choć nie jedne bogato przystrojone
światło ciemnością mają zaślepione
na nie jednych grobach
liście gnój przypominają
niczym do mnie twoja miłość
gdzie nie jedne pomniki się zawalają
nie jedni powiedzą to wandale
a to tylko zapomnienie
co jeszcze dzisiaj trwa
niczym dobre dwudziestolecie
do miłości mając zapomnienie
kiedy tak kochamy
bliżej i w przeciwnościach
zapominamy o świetle życia
i choć od miłości chcemy uciec
lecz gdy usta pocałunku
pierwszy raz się poczuło
namiętność
zapomnieć nie można
jedynie co się zapomina
to człowieka co życie dał...
