na fali oceanu płynie
zakochane ma oczy
wiatr drogę toruje
pod stopami kwiat wije
szczęściem wniebowzieta
przed siebie idzie
wolna i szczęśliwa
przez uśpione miasta
łąki sztuczne omija
wniebowzięta szczęściem
do jasności idzie
śpiew słowiczy słyszy
niebywały zapach kwiatu
o niebanalnym uroku
szczęściem wniebowzięta
widzi drzwi do raju
samoczynnie się otwierają
troskliwa Matka i Ojciec
dziecko witają
czyste sumienie ...
