człowiek ma nadzieję
na kwiat piękny i uroczy
taki co zachwyca oczy
niczym wiosna
jest wszechmocna
owoc daje swej młodości
tak od wiary przez nadzieję
dochodzimy do miłości
poświęcając się jesieni
która życie traci
na światłość pokoju
lub trwogę duszy
gdzie ziemia oddycha
tam nie każdy człowiek
przed wstawanym świtem
z zimna się trzęsie
mając białą szatę na sobie
mówiąc o pokorze
przywitanie mamy pożegnanie
łez wylanie,głód,wojny
i pośród życia burzliwego
utrapienie upodlenia swojego...
