lękam się tej myśli
że za mało
za późno
że po wszystkim
smuci mnie fakt
że świat się nie zatrzyma
może tylko przez chwilę
ktoś wspomni
łzę uroni
i wszystko będzie płynąć
swoim tempem jak zwykle
boję się odejść
tak niewiele wciąż zrobiłam
za rzadko przepraszałam
za mało naprawdę żyłam