a za nimi narastają kolejne pytania!
Moja dusza podczas burzy
przypomina podarty żagiel,
Rozprzestrzeniając swe wstęgi po potoku;
W chwili spokoju jest jak
delikatne i trzepoczące ciało:
O! Napełnij je swoim oddechem,
zamień w skrzydło,
Aby mogło przelecieć przez ocean,
z tobą wspólnie.
Nie zazna spokoju,
dopóki nie znajdzie schronienia w Tobie.
















