<br />
A ciszy promyk jak słońce dotyka,<br />
Wiatrem kołysze,łąki ,zboża łany,<br />
Jej słodka nutka,dla ucha muzyka,<br />
We żrałych zbożach,z kwiatem roześmianym.<br />
<br />
Zielone łąki ,pośród łany złote,<br />
Z harmonią barwy,twórczą estetyką,,<br />
Kołyszą z wiatrem,w tamtą i z powrotem.<br />
Dla duszy ludzkiej są świętą muzyką.<br />
<br />
Pokój znalazłem,nim wnętrze dotknięte.<br />
Puki spokoju nie zechcą mi zburzyć,<br />
Zmusić bym wracał,hałasem odurzyć.<br />
<br />
W zapiskach duszy pozostaje święte.<br />
Misterium piękna,w nią wpisaną ciszę,<br />
W niej tylko Boga i myśl własną słyszę.<br />
<br />
Józef Bieniecki
