Krople rosy złociło,szmaragdy igliwia,<br />
Życia światłem częstując,skąpane nad lasem,<br />
W mgieł targanych warkoczy, spoczęła leniwa.<br />
<br />
Noc ciemnością swawolna wyciszyła strachy,<br />
Wystających korzeni,dziupli trupie oka.<br />
Pniaki cisów skręcone, spokorniały gachy,<br />
Kucające jałowce,wyłuskały z mroka.<br />
<br />
<br />
Potok, który noc przeżył, mrucząc coś pod nosem,<br />
We dnia półśnie gaworzy, wśród koloni kalin.<br />
Cichnie pełen podziwu,z lasu śpiewne głosy,<br />
Czasem wietrzyk przygoni z przepastnych oddali.<br />
<br />
Nocka zgasła na długo,w gęstwie ciemnym mroku,<br />
Dębów ciche westchnienie, uskarża to stęka.<br />
Na zdrowia poprawy już nie ma widoków.<br />
Pod naporem wiatru, tu niejedna klęka<br />
<br />
Rzeżkość ranka zbudziła już gromady ptaków,<br />
Złotym pisząc promieniem ,wiolinowe nutki.<br />
Chmurką popłynęła, do nabrzeżnych krzaków,<br />
W chwilę potem wygrają hymn rannej pobudki.<br />
<br />
W jutrzni Boga uświęcą, w Maryjnej litanii ,<br />
Ptasią złożą modlitwę,swe wdzięczne hosanna,<br />
Cały dzień wychwalają,wyśpiewują dla Niej,<br />
Bo ich gwiazdą przewodnią jest Najświętsza Panna.<br />
<br />
Józef Bieniecki
