Łzy wylewasz sowicie nad Polaka losem.<br />
Ty o duszy słowiańskiej,kto ze srebrnym piórem,<br />
Nie był piękna twym piewcą,nie pisał laurę.?<br />
<br />
Byłaś ,jesteś symbolem, tyś mej Ziemi znakiem,<br />
Jak ten co po niebie białym płynie ptakiem.<br />
Tyś Mazurkom Chopina swe nutki szeptała,<br />
I z wieszczami ich dzieła we spójni pisała.<br />
We wspomnieniach żołnierza,z dala obolały,<br />
Niósł sztandary tej Ziemi, i dla twojej chwały.<br />
<br />
Ile wierszy poświęcą?Wyszukane słowa,<br />
Z patrioty wzruszeniem piękna będzie mowa.!<br />
Ile łez wylejesz?Kto twą mowę umie,<br />
Kochać i rozumieć,,w liści twych poszumie,,<br />
Siada by mieć w wezgłowiu twoje jasne lica,<br />
Uwielbieniu oddając.Jak płocha dziewica,<br />
Płatkami swoich liści na łozach szeleścisz,<br />
Wprawne ucho słuchacza subtelnością pieścisz.<br />
<br />
Wzrok w tobie zawieszony,w listkowia przesmykach,<br />
Pieści złote iskierki na słońca promykach,<br />
Mruga nimi filutnie jak Anioł dobroci,<br />
Który za uwielbienie każdego ozłoci.<br />
<br />
Kiedy nocą wiatr cichnie ,ty na nieba skłonie,<br />
W srebrne piórka ubierasz w księżyca ogonie.<br />
Jako gwiazdy na niebie, pięknem onym mruga,<br />
Jesteś mgławic ozdobą ,kończąc warkocz,,długa.<br />
<br />
Zaś na jutrzni w słoneczku zapłakana jeszcze,<br />
Rosą pereł oniemiasz,,niczym tęczy deszczem.<br />
Ukojona przeżyciem,łaską darzysz cienia,<br />
Boś jest piękna i dobra ,Polka bez wątpienia.<br />
Wzrokiem pośród listowia ,myśl do cię umyka,<br />
A ty wielka wspaniała i pokorna cicha.<br />
<br />
Józef Bieniecki
