dwoje ludzi i cztery ściany
było coś co nas kiedyś łączyło
czym był cały pokój wysłany
każdy skrawek każdy kąt pokoju
wypełnione miłością - naszą
łączyły nas
dzisiaj straszą
zimnem obojętności
dziś obdarci przez życie
z wszelkich marzeń
nawet złudzeń już dziś nie mamy
i tylko
ten pokój pusty
i tylko
my ciągłe sami
spoglądamy na siebie obojętnie
znamy się i nie znamy
dwoje ludzi a pusty pokój
dwoje ludzie a tylko cztery ściany
z cyklu " Rysy na szkle "
