rzeka smutku zalewa nas
i pytania dlaczego trzeba takiej rzeki nam
by dostrzec żeśmy naród
w mrowiu pamięci ogni
dzisiaj wszyscy jesteśmy jaśni
nagle dzisiaj żałobne kiry spowiły narodowe płótna
wszyscy razem jesteśmy dzisiaj
więc daj nam Panie gdy płótna zgubią czerń
razem być...
Dzisiaj w zadumie pochyleni
we łzach co się cisną same
dzisiaj cześć i pamięć ulice przemierza
kikuty drzew w żalu bezlistnym
dzisiaj tylko kwiaty rodzi bruk...
jutro znowu złapiemy za kamienie
zadumał się Stańczyk nad pochodem
i cóż z tego że smutek i żal cóż...
