Pochowały różki.
Słyszą, czego słyszeć nie chcą.
Nie słyszą tego, czego chcą.
Nie dam im sera.
Źrenice oczu orbitują satelitarnie,
w próżni kosmosu,
rozpaczliwie szukając spokojnego skrawka świata na świecie.
Czytają i widzą, czego nie chcą.
Nie czytają i nie widzą tego,
co jest murem.
Im też nie dam jeść.
