ciasna szczelina nieba
nie przepuszcza słońca
w oddali widać firmamenty
wygasającego miasta
pochylone drzewa
światłem latarni
bawią się nad rzeką
po krawędzi mostu
przechodzi szczęp księżyca
w ciemności gwiazdy
po drugiej stronie wyobraźni
świecą jaśniej
tam błądzą oczy
na mokrych ulicach
kałuże przylepiają się do podeszwy
krok dalej
w kolejce do życia
a w myślach pustka
a ręce w kieszeni
i tylko cisza
zmienia ukradkiem kierunki świata
siadam więc
na skrzyżowaniu
po środku
wypada
iść do nikąd
wyhamowuje świat
nie zasypiam o czwartej
coraz częściej
symptom współczesnego wieku
wykrada mi sny
z niedokończonej pory noclegu
jedynie samotność
gotowa spojrzeć w oczy
i przeniknąć
do głąbin duszy
kruszy się czas
w podróży
o czwartej
najciszej
pada deszcz
