Byłaś szczęśliwa jak zwykłe dziecko
Co trzymało za rękę matkę własną
I nigdy spojrzałaś w jej prawdziwą twarz
Zawsze cię pocieszała za nim upokorzona się stałaś
Odepchnięta od świata
Niczym zbrodniarz
Chodź stoisz na krańcu świata
I spoglądasz w ciemność
Liczysz każdą sekundę ostatnią
Wrócą dawne wspomnienia, dotkniesz bieżącego grzechu
Niekoniecznie niemoralnego
Ale tego dobrego
Ja wiem, że ty wiesz
On okłamał Cię
Dlaczego trzęsiesz się?
Przez to co spotkało Cię?
Przestań płakać, weź się w garść
Spójrz w górę!
Widzisz?
Toż to tęcza nad tobą
Uśmiecha się
Zastanawia się czemu płaczesz, smucisz się
Ale przecież i tak dobrze wiesz
Bo on okłamał cię
Czy to o tobie świadczy źle?
Mi się wydaje, że nie
Nie idź do kościoła bo tam pocieszenia nie otrzymasz
Ani w alkoholu ani w seksie
Duszy nie okłamiesz
Niczego już nie znajdziesz
Ja słyszę jak krzyczysz
Na ciele pojawiają się stróżki krwi
Pojawiają się ogromne skrzydła
Nie potrafisz tego zatrzymać
Nie pomogę Ci już
Za późno
Na nic moje pocieszenie bo już szalejesz
A teraz zginiesz w otchłani własnej nienawiści
