Nie wiedziałam, że jeszcze mogłam zmienić się
Byłam jak lód i śnieg w jednym
Potrafiłam się skryć i później topnieć
Aby o tym wszystkim zapomnieć
Chcę Ci dać uczucia swe
Przyjmij je
Nie zamrożę, ani nie zabiję
Więc proszę przyjmij serce moje
Nie patrz się na inną lecz na mnie
Nie rozmawiaj z nią lecz ze mną
Nie dotykaj jej lecz mnie
Bo widzisz
Tak się składa, że ja bardzo pragnę Cię
Chodź nie powiem Ci tego wprost
Nie wiem jak, ani gdzie
Może życie dalej toczy się
Lubię gdy ze mną rozmawiasz, dotykasz i sprawiasz, że śmieje się
To właśnie według mnie jest życie
Zrozumiesz to bo ja już zrozumiałam czym jest wiara, uczucia, miłość, polityka i przyjaźń
Lecz ? Pieprzyć to!
Nie potrafię! Nie wstydzę się tego kim jestem
Nigdy ci nie powiem to co czuję chociaż to bardzo potrzebuję
Tak jak Ty mnie
Gdy zmieniają się pory roku
Świat staje się otwarty, a ludzie się uśmiechają
Własne dzieci za ręce chwytają
Starsze panie rozmawiają, w kościele spokojnie śpiewają, ale na co mi to gdy ja sama jestem i wpatruję się w przeźroczystą taflę jeziora?
Gdzie jest ten świat? Gdzie są te marzenia?
Czy ja zgubiłam, zatraciłam się?
Powoli gubię się w tym
Zbliża się mój kres
Chcę zobaczyć tylko Ciebie
Zanim przybiegniesz będzie już za późno
I dlaczego? Co nam było z tego?
To nie głupie pytania lecz proste odpowiedzi są po naszej stronie
Chwytasz mą rękę, mijają ostatnie sekundy
A ja zamknęłam już dawno ten chory świat
Nikt nie rozkaże, ani nie wskaże mi jak postąpić mam
Zaraz, zaraz!
Wybudzają mnie, słyszę głos lekarzy też
Otwieram oczy
Nade mną stoisz zmartwiony, pewnie całkiem zrażony
Czy taki los chciałeś?! Przyjaźń przedtem ofiarowałeś
Nie potrafię już tak żyć, niech mnie zabiją już
Pogrzeb zaraz będzie tuż tuż
W końcu mówisz do mnie: żyj
Dopięłam swojego
Moje ego podpięło się w górę
Czy to sen, czy na pewno to dzieje się?
Niech nie mówią, że jestem beznadziejna
Bo liczą się tylko Twoje słowa, a moje marzenia spadają prosto z nieba
A na sam koniec tej historii dotykam w końcu Twojej ciepłej dłoni
