W gabinecie luster

nieulotne

Dołączył:2014-05-04 14:30:01

Miasto:Rzeszow

Wiek:24

Muzyka, książki, pisanie...

Jestem sobie taką zwyczajną dziewczyną. Dla wielu... Ale nie ma nikogo, kto odgadłby mnie w stu procentach... To co we mnie najprawdziwsze i najpiękniejsze ubieram w słowa. Wrażliwość to moje drugie imię. Piszę od niedawna. Codziennie odkrywam nową garstkę swej duszy... Widzę swoje zalety i wady...

Średnia ocen: 5

Głosów: 5

Komentarzy: 1

Płomień

Łąka Szczęścia

Podaruję Ci niewinny...

Dla dzieci

Erotyczne (+18)

Miłosne

O przyjaźni

O sobie

O szczęściu

O zwierzętach

O życiu

Mitologia

Tęsknota

Humoreska

Pamięć

Melancholia

Świat

Inne

Mroczne

O śmierci

Egzystencjalne

Katastroficzne

Przemijanie

Wspomnienia

Smutne

Od siebie

O wierze

Natura

Patriotyzm

A A A

Przezroczysta jak blada poświata
ranka.
Ulotna niczym kropla letniego
deszczu.

Taka sama,
jak co dnia.

Twarz zakryta
drżącymi rękoma.
Uciekające spojrzenie,
wstyd pokazać prawdę.

Majaczący obraz,
fałszywe fale.
Tak łatwo oszukać.

Wystraszone oczy,
znowu wzywają pomocy...

Nie słyszą.

Związane ciało,
zatrzymane ruchy.
Miliony świateł,
nie dojrzą głębin.

Ukryte w połaci duszy
bijące serce.

Nadal kocha,
nadal wierzy...

Nie widzą.

Aby dodać komentarz musisz się zalogować.

Helen

(19:58:46, 07.05.2014)

Ciekawy wiersz;))))lubię bo ma w sobie pewną mroczność;)))