drzemie po cichu srebrem okryte
jest to dziecię lasu , przez matkę chronione
skrywa je co noc pod liście oszronione
śpiewa mu pieśni znane, wymarłym ludom
jej moc przypisana przeróżnym cudom
Jest to matka , z woli walki znana
gotowa poświęcić życie , dziecku swemu oddana
nocami zimowymi wciąż przy nim czuwa
pod skrzydłami matki nie grozi mu zguba
oczy zamknięte a przed nimi sen
wiedzie go w dal hen daleko hen
Ona wciąż za ręke je trzyma
i nie puści do czasu gdy wybije jej ostatnia godzina
Dziecię te matki swej nigdy nie zrani
przywiązane do niej sercem śni o niej nocami
kojącego dotyku w chorobie doświadczyło
to mu wstać pomogło , przed śmiercią uchroniło
Matka ta z miłości wiecznej jest znana
nawet gdy odejdzie zawsze będzie pamiętana
każdy kto ją ma niech po wieki ją miłuje
mamo za to że jesteś - bardzo Ci dziękuję
