woda w korycie miejsca mało ma
jak u człowieka depresja
często żale unosi i szaleje
szaleje,szaleje
wiosną,latem i jesienią
by się słońcu oddać
ciału jak materiałowi z lnu
co muzyką pachnie naturą
na błotach nad brzegiem stawu
smakowicie bez słodzenia
w jednym płomieniu serca
kiedy wiatr gra pośród zapachu
gdzie tańczy się bez trudu
zaszczytowi temu drogocennemu
zapewne przyznasz
gdzie miłość wejdzie
tam nie wejdziesz ty
gdyż się boisz śmierci
wiedząc iż nietykalność
bezpieczna jest nietykalna...
