Polska jest krajem, w którym Artyści żyją w skrajnej będzie.

Artur83

(16:21:58, 30.06.2018)

Wartości humanistyczne powiadasz... a to Ci dopiero ciekawostka.

Moim zdaniem problemów jest kilka, ale główny leży właśnie w artystach, a nie w systemie.

Neomarksizm i postmodernizm - to kształtuje dzisiejszą sztukę, dlatego jest ona taka miałka i chwilowa. W zasadzie jest to jej niszczenie (włącznie z kulturą) - przecież nowoczesna sztuka, to jest nic - idź do muzeum sztuki współczesnej, co tam podziwiać? Jakich artystów plastyków? Ja się nie dziwię, że ludzie nie przychodzą i nie oglądają.

Po części jest to wina rodziców - dzieci obecnie nie obcują ze sztuką wyższą, przez to w dorosłym życiu nie potrafią odróżnić arcydzieła od gniotu. To pierwsze wydaje im się po prostu nudne.

Po części jest to wina mediów - te nie chcą ryzykować, mają swoje algorytmy i się ich trzymają.

Bardzo dużą przyczyną są tu wszelkie dotacje państwowe itd. Przecież to nie urzędnik powinien decydować, co ma wartość, co jest piękne, tylko publiczność własnymi portfelami. Ludzie dostają pieniądze na ideologiczne głupoty, a później zastanawiają się, czy w Klątwie onanizm, to sztuka, czy nie? Odpowiedź jest oczywista i gdyby nie pieniądze z budżetu Ci ludzie bardziej by się starali zrobić coś wartościowego.

To jest tak, że sztuka broni się sama. Możesz powiedzieć, że tak nie jest, ale zastanów się, czy da się utrzymywać z poezji? Nasuwa się odpowiedź nie, prawda? A jednak naszej lokalnej komunistce (Wisława Szymborska) się to udawało i trzeba przyznać, że miała talent.
Czy można odebrać wartość artystyczną piosenkom Kultu i Kazika?
Leszek Możdżer?
Nawet Henryk Górecki za życia sprzedał mnóstwo płyt.
Nawet Rubik - piosenki wydają się komercyjne, ale zobacz w jakim metrum jest to napisane.
Beksiński - genialne obrazy.

Moim zdaniem jeżeli coś tworzysz, to nie powinieneś zwracać zbytniej uwagi na doczesność - raczej mieć przed sobą wyższy cel i konsekwentnie go realizować wprowadzając po drodze korekty kursu. Jeżeli trzeba uczyć beztalencia, to to robisz i nie narzekasz, bo powietrzem żył nie będziesz. Jest to lepsze niż robienie gniotów na zamówienie - przecież celem tworzenia nie jest bycie bogatym, a ubogacanie kultury.

To jest ciężka praca - jak każda inna, a nie swobodna ekspresja, jak to jest promowane obecnie. Nie chodzi o to, by szokować, ale by znaleźć uniwersalny język, który w danej dziedzinie dotrze do rzeszy odbiorców. Nie tylko lokalnie.

Po prostu trzeba wziąć się za robotę.

Gaźnik

(00:30:21, 01.07.2018)

Panie Arturze ma pan rację gdyby nie jedna rzecz.

Istnieje taka cecha charakteru jak pazerność. Nie każdy człowiek ją posiada, ale z pewnością w każdej możliwej grupie społecznej ona się przytrafia. Nawet jeśli ktoś zostaję prawnikiem, policjantem czy urzędnikiem z powodów ideologicznych nie oznacza, że w przyszłości nie przyjmie łapówki sprzedając swoje ideały.
Artyści nie są przecież wzorami moralnymi, którzy nie kalają swojego sumienia poprzez zwykłą chęć wzbogacenia się. Nawet osoba pragnąca tworzyć wielkie dzieła może mieć większą chęć zdobycia fortuny.

Przypadki są różne. Szymborska i Miłosz to były wielkie talenty. Partia takich ludzi potrzebowała do propagandy sukcesu. W dzisiejszych czasach mogliby mieć gorzej, a może lepiej. Ciężko ocenić.
Stanisław Lem musiał dopisać 2 tomy do Szpitala Przemienienia by wydać (oczywiście z korektami) tę piękną książkę. Moim zdaniem nie umniejsza to jego randze wielkiego pisarza.

Rodzice nie uświadamiają swoich pociech jeśli chodzi o kulturę. Ale to jest zamknięte koło. Ludzie nie mający na jej temat pojęcia nie są w stanie przekazać żadnej wiedzy swoim dzieciom.

Swoją drogą sztuka zna tak różne przypadki, że niczego nie wolno uogólniać.
The Beatles zdobyło światową sławę grając proste covery kawałków rock'n'rollowych. A już cztery lata po Please, Please Me nagrali Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band.

Nie wiem jak wygląda praca artystów czy poetów. Nigdy nim nie byłem. Jestem przeciętnym górnikiem. Potrafię przeżyć za wypłatę kopalnianą, chociaż łatwo nie jest :) Potrafię spontanicznie spisać swoje emocje w łatwostrawnej rymowance. Marzy mi się by usiąść przy biurku z myślą, że tworzę arcydzieło. Ale 10 lat temu marzyłem by stanąć na tarasie własnego biurowca.

Także niech sobie ludzie udają artystów pływając w kajaku stworzonym na kształt własnej pochwy. Kiedyś można było zostać gwiazdą odpalając papierosa za pomocą stóp. To że kiedyś były czasy, nie znaczy, że dziś ich nie ma.

A artyści jak to artyści. Jedni zdobędą chwałę za robienie szajsu, inni zostaną pochowani z zupełną pogardą jak Edgar Allan Poe. Trudno liczyć na sprawiedliwość w sztuce. Po prostu jej nie ma w życiu doczesnym.

Pozdrawiam i przepraszam, że po powrocie z imprezy lubię sobie popisać różne bzdury w sieci.

Damian Brutczyk

(13:40:21, 01.07.2018)

Dziękuję za komentarze

proszę jednak dokładnie przeczytać tekst, bo dyskusja zmierza w zupełnie innym temacie

są Artyści w kraju którzy chętnie by żyli z pracy z własnych rąk, a póki co to prawo jest im zabierane

to że ktoś jest górnikiem lub lekarzem prawnikiem czy wykonuje zupełnie inny zawód nie stwarza go Artystą i ma stałą pensję, są to zazwyczaj amatorzy, którzy w trakcie praktyki mogą być nimi lecz nie muszą,

ale jest osobna grupa twórców po wyższych uczelniach lub ze stażem artystycznym którzy posiadają konkretny dorobek i nie mogą legalnie sami tego sprzedawać, bo na samym starcie są im podcinane skrzydła przez ZUS i inne chore podatki, nie mówiąc a wynajmie pracowni, zakupie farb, instrumentów muzycznych, nagłośnienia

to są sprawy finansowe, którymi Państwo nie chce zajmować sobie głowy, widzi problem, ale nic z tym nie robi,

bodajże kilka lat temu był strajk Artystów, obiło to się głuchym echem

Artur83

(22:13:07, 01.07.2018)

Panie Gaźnik, z tą pazernością ma Pan rację. Czasami też - po prostu jest tak, że ma się dosyć i złamanie własnych zasad wydaje się jedynym rozwiązaniem.

Panie Damianie - ja Pana rozumiem i też kiedyś tak myślałem, ale stwierdziłem, że to do niczego nie prowadzi.

są Artyści w kraju którzy chętnie by żyli z pracy z własnych rąk, a póki co to prawo jest im zabierane

Ale kto im to prawo zabiera? Raczej zabierają je sami sobie. Jeżeli mógłby Pan podać konkretny przykład, to będę wdzięczny.

to są sprawy finansowe, którymi Państwo nie chce zajmować sobie głowy, widzi problem, ale nic z tym nie robi

Dlaczego państwo ma się tym zajmować? Dlaczego ma niańczyć artystów? Jakie miałyby być kryteria? Czy np. to co zrobił Piero Manzoni uprzywilejowuje lub uprzywilejowywało by go do otrzymywania finansów od Państwa?
Przecież to jest utopia.
Ja też nie lubię płacić ZUSu i podatków, a płacę ich sporo. Rzecz jest w tym, że to, że sam muszę ode mnie zadbać zmusza mnie do podejmowania pewnych wyzwań do rozwijania się. Jeżeli wszystko byłoby mi (lub nam) z góry dane skończylibyśmy jak te szczury w eksperymencie Calhoune'a.

Gaźnik

(00:03:37, 02.07.2018)

Panie Damianie Brutczyk polski system podatkowy jest kiepski, ale nie uderza w artystów. Mogę się mylić, ale wydaję mi się, że mają najwyższe ulgi podatkowe w kraju. Jednak w ich przypadku wszystko wygląda inaczej niż w innych grupach zawodowych. Jeśli chcą dostać godną emeryturę muszą o nią zadbać sami. I to jest właśnie dobre. Są wolni. Jeśli będą sami opłacać wysokie składki emerytalne z pieniędzy wypracowanych przez całe życie to nie będą narzekać.

Jako górnik płacę składkę emerytalną 16 razy w roku. Składkę emerytalną mam większą od większości grup zawodowych i nie mogę tego zmniejszyć (ale oczywiście indywidualnie mógłbym dopłacić więcej). Mimo tego moi znajomi z innych regionów Polski twierdzą, że moja ewentualna emerytura będzie zbyt wcześnie i zbyt wysoka. Górnicy są za to znienawidzeni, chociaż sami na to pracujemy (tak wiem, że Gierek traktował górników jak święte krowy, ale nie żyjemy już w PRL).

Po napisaniu matury myślałem, że do 30 roku życia będę gwiazdą za swoje teksty piosenek, wiersze, scenariusze filmowe, kabaretowe i nie tylko. Gdyby ktoś pomyślał podobnie i postanowił mnie utrzymywać do spełnienia się tych snów to zniszczyłby mnie jako człowieka. Kontakt z rzeczywistością zmusił mnie do porzucenia arogancji i jestem dziś zwykłym fizolem kochającym sztukę - tak jak moi rodzice.

Niestety nie mamy komputerów mierzących potencjał ludzki. A żaden kraj nie jest w stanie opłacać wszystkich ludzi uważających się za artystów (zresztą kto by się wtedy za takiego nie uważał ;) ).

I taki przykład ze sportu. Dawniej wielu gwiazdorów angielskiej piłki klubowej kilka lat po zakończeniu kariery zostawało bankrutami. Powstała związek zmuszający ich do opłacania swojej przyszłości i wyeliminowano to zjawisko. Ale duża część piłkarzy przez całą swoją karierę ma psychikę dziecka i trzeba ich prowadzić za rączkę. Chyba nie uważa Pan, że tak samo mamy traktować ludzi, którzy mają reprezentować naszą polską kulturę?

Oczywiście może źle interpretuję pański apel. Jak wspominałem - jestem bardzo prostym człowiekiem. Nie mogę w pełni zrozumieć problemów ludzi uzdolnionych, a do tego gdy byłem młodszy to raczej w takich środowiskach nie wzbudzałem zbyt wielkiej estymy za wiejski akcent i doświadczenie w pracy fizycznej od 14 roku życia. Także wie Pan. Nie dopłacił bym ani grosza do emerytury ludzi czujących się Davidem Bowiem, a dziś pracujących na ludzkim kombajnie przy zbiorze ogórków w Holandii. Aczkolwiek zdaję sobie sprawę, że tak jak Pan mówi wielu wielkich artystów nigdy nie doczeka się uznania. Taki już mamy wszechświat. Ale nie żyjemy w Kambodży Pol Pota.

PS. Franz Kafka prosił o spalenie swoich dzieł pośmiertnie. Na szczęście dla wszechświata, jego przyjaciel postanowił się sprzeciwić jego woli. Kto wie, że zdawał sobie sprawę jak wielkie dzieła stworzył, ale nie chciał by ktoś dzięki jego pracy zarabiał kiedy jemu się to nigdy nie udało.

Pozdrawiam i jak wspominałem. Zdaję sobie sprawę, że mogę się mylić w każdym wersie swoich wszystkich 3 komentarzy pod Pana apelem.

Damian Brutczyk

(00:21:09, 02.07.2018)

Gaźnik, to smutne co Pan pisze, ten wybór jaki Pan dokonał, nie jest dla wielu twórców Artystów oczywisty, dlatego były protesty i strajk. Nie mówię również, że praca górnika jest lżejsza lub nie, bo jest wielu Artystów rzeźbiarzy, którzy ciężej pracują. Nie dążę do wartościowania, która praca cięższa, ale do tego by w odpowiedni sposób Państwo i politycy w nim rządzący dostrzegli problem, że kultura to jest dobro wspólne. Nie dbanie o współczesnych twórców, poetów, artystów, rzemieślników stawiamy siebie jako społeczeństwo w złym świetle. Kraje wysokorozwinięte inwestują w Artystów. Potem mogą się nimi szczycić.
Czy nasze Państwo ma być z tego zadowolone i dumne jeśli nie inwestuje w kulturę?