nikną w półmroku naszych spojrzeń
ponadzmysłowe
nieosiągalne
wieczne
nawet moje ogrody umarły
mimo że róża
kwitła dwa razy w tym roku
zasypiam
znużona błękitem twoich oczu
zapatrzonych w dal
na starej fotografii
...
jesteś jak ocean
pełen wzburzonych myśli
pełen naszych wspomnień