Wiersze - to moje myśli
jak włosy rozwiane na wietrze –
zwichrzone bez ładu i składu
choć blade w czuprynie wyraźne.
Wiersze - jak obłoki
malują na niebie pejzaże,
dopiero w słonecznym blasku
zaczynają żyć w naturze
Mieniące się z fantazją
całej palety barw tęczy
jak myśli często ranią
duszę i głowa się męczy
Paraliżują jak pioruny
swoim złem swoim jadem
zawiści i złośliwości
usypiając czujność sumienia
charakteru, by znów zaistnieć
w aureoli niosąc szczęście
radość, wskazując sens życia
danego nam na krótką chwile.
Wiersze to przelotne myśli,
Które po swym pięknym niebie
dokonują wspaniałych podróży,
z mego świata wprost do Ciebie.
Napotykając w swym locie,
świecących gwiazd całe roje
pragną byśmy mogli lepiej
poznać się oboje.
Wiersze to moje marzenia
uskrzydlone jak anioły
pewnej nocy znów przyfruną
będąc słodko zamyślone
Radością w swej podróży,
pragnąc zbliżyć się w tę stronę,
sens ich życia ? wędrowanie-
ja w to wierzę z przekonaniem.
Któryś z nich pofrunie- oczywiście
już niebawem z marzeniami
w prost do ciebie w moim liście
Autor : Edi Zabrzeski
