że wątłe ramiona
mają w sobie nadal tyle siły
usta nadal tyle smaku
zapomniane nie zapomniały wcale
jak to jest
że żyjemy obok siebie
widząc się codziennie
naprawdę nie żyjąc razem
po co to wszystko
skoro nawet oddech to kłamstwo
jak dwa trupy
wierząc w ukryty sens
pokonujemy pustą codzienność