cudnie wszak.
Niósł melodię w świat.
Wpadła w ucho,
na wesoło i przyjemnie.
Fascynując zmysły ludzkie, ciągnie
do natury ufnie.
Gdybym mogła wszystko rzucić.
Z wiatrem dalej ją nucić,
to pobiegła bym radośnie razem z nim,
ku pięknej wiośnie.
Co do życia wszystko budzi,
niech złagodzi też i ludzi.
Piękną magią przebudzenie i ponowne odrodzenie.
Jak niewinny w czystej bieli przebiśnieg.
