Krzyk cierpienia
W morzu łez
Stoi Matka
Ziemia
Samotna w swym bólu
Lecz płonie nadzieją
Szum fal
Drżenie Ud
Gdzie w Czerwonym świetle czasu
Rodzi nowy świat
Spłodzony doświadczeniem
Filtrowany z ludzkich wad.
Nad nią zorza poprzez którą,
Patrzy
On zdumiony
Nie docenił
Sił miłości
Wiara
Wiele zmieni.
