Nieskończonym obolałym pragnieniem
Miłość jest kwiatem
Żaru nasieniem
Serce boi się złamania
Musi nauczy się tańczyć
Nie bój się obudzić tego snu
Smakiem miłości serca pomarańczy
We wzajemnym zrozumieniu
Naucz się przekazywać miłości dar
Dusza obawiająca się pośmierci
Niesie z naręczem kwiatów sztandar
Samotność nieustannie szuka przyjaciela
Samotność nigdy nie czeka przed drzwiami
Znalazła mnie kiedyś na rozstaju słów zbawiciela
Nakarm mnie miła szczęścia ampułkami
Z mego życia miłości konam
Altruizmu dar
Bezcenna jest w życiu tylko ona
Prawdziwa miłość daje blasku czar
Kiedy noc jest zbyt samotna
Droga do szczęścia jest zbyt długa
Nie myśl że miłość jest tylko dla bogatych
Biednych tez może się udać
Samotność to wszystko co tłumię w duszy
Samotność jest jedyną która pozwoliła mi zobaczyć
Niekończące się przemyślenia nocą kruszy
Prawdziwa miłość może wiele znaczyć
Mniej jej czy więcej i tak znajdzie kęs
Niekończący się labirynt wypłakanych łez
Miłość gra na partyturze żaru rzęs
Siłą z którą góry się przenosi i kwitnie kwiatem jasny bez
Po prostu pamiętaj, że zimą
Głęboko pod zgorzkniałym śniegiem
Kiełkuje nasienie, które z miłością słońca
Wiosną stanie się różą
