a tak na prawdę to nawet nie myśl, a wspomnienie
wyimaginowany wytwór wyobraźni
coś co właściwie nigdy nie miało miejsca
wyprodukowany przez umysł obraz
zakorzeniony w podświadomości
dziś bardziej rzeczywisty niż wczoraj...
nie mam prawa wierzyć w to co widzę oczami duszy
za zamkniętymi powiekami kolorowy pokaz slajdów...
co dzień wspominam jakby to było niedawno
delikatne muśnięcie prawdziwej historii...
urosła do niebotycznych rozmiarów
romantyzm podlany wiarą wyrasta
na wysoką, mocną i zdrową roślinę
co to nie łamie się podczas największej wichury
nie boi się najcięższych grzmotów
nie chowa się przed błyskawicami
gradobicia przyjmuje cierpliwie i z pokorą
za to upały są dla tej rośliny osłabiające...
cała wysycha bez kropli wody
najgorzej gdy nie ma jej nawet w zasięgu wzroku
przynajmniej ma nadzieję, że ją dosięgnie
nie zdając sobie sprawy z utopijności swej nadziei...
Szukając wyższych celów żyjemy z dnia na dzień
świadomi, że gdzieś tam jesteś Ty i jestem ja
rozłączeni, choć tak na prawdę nigdy nie byliśmy razem
nie uda nam się uciec przed upływającym czasem
może historia znów zatoczy koło
gdzieś na drodze wpadniemy na siebie
zamienimy kilka słów, będzie trochę niezręcznie
pogodzony z losem po cichu liczę
że gdzieś przemkniesz mi przed oczami
zobaczę Twoje falujące włosy
i sylwetkę chowającą się w cień
myślę, że chyba to mi wystarczy
świadomość
że jesteś blisko
uczucie Twojej obecności w pobliżu
że w ogóle jesteś...
