słyszysz tę ciszę
bez dna zatopioną w muzyce pomiędzy kręgami
wołają nas czeluści
zapraszają do tańca
tam na końcu ukrywa się coś więcej
w wiadrze pełnym ciekawości
napełniony na własny użytek
tworzę wersy
aż po brzegi wypełnione garścią wyjaśnień
ne me quite pas
nawet wtedy kiedy uśpiona przeszłość
jest tylko w jedną stronę
zjeżdżając na pobocze
gramy w kolory
melodię nucisz poza głębią
jesteś ponad
usypiam zmęczony
wtuleniem piersi dajesz azyl
twoja otchłań wykracza poza pojmowanie
nawet studnia
